«تصاویر متحرک مانند گیف‌ها یا بخشی از محتوای ویدیویی که می‌توانند چشمک یا فِلَش بزنند، چالش‌های دسترسی‌پذیری برای افراد دچار اختلالات تشنجی حساس به نور (Photosensitive seizure disorders) مانند صرع ایجاد می‌کنند. این در دنیای واقعی، وقتی در وسط یک جشن شبانه با نورپردازی کنسرت‌گونه با فلش‌زن‌های ممتد هم هستید، صدق می‌کند.
محتوای فلش‌زن می‌تواند باعث تشنج شود و بسیاری از مردم تا زمانی که این اختلال ایجاد نشود از ابتلا به این اختلال، اطلاعی ندارند. برای جلوگیری از تحریک تشنج، تصاویر متحرک نباید بیش از سه بار در ثانیه چشمک بزنند. اگر محتوایی در یک ثانیه بیش از سه‌بار چشمک بزند «فلش‌زن» محسوب می‌شود، محتوای «چشمک‌زن» باعث حواس‌پرتی جدی می‌شود اما موجب تشنج نخواهدشد.
نرم‌افزار رایگان تجزیه و تحلیل صرع حساس به نور (PEAT) یک منبع رایگان و قابل دانلود برای تولیدکنندگان محتوا است تا خطرات تشنج را در محتوای ویدیویی یا انیمیشنی خود شناسایی کنند.»
برای مطالعهٔ بیشتر:
شاخص موفقیت ۲.۳.۱ – «سه چشمک» یا «آستانه تحمل» (https://pwcag.ir/three-flashes-or-below-threshold/)
{دانلود نرم‌افزار PEAT (https://trace.umd.edu/peat/)}
{مشاهده در یوتوب با زیرنویس فارسی ↗}
{مشاهده در آپارات با زیرنویس فارسی} ↗
نکتهٔ دسترسی‌پذیری پیشنهادی